Τι αληθεύει απ' όσα ακούω για την εκμάθηση ξένων γλωσσών;

Η απάντηση ( ή τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος της) βρίσκεται στο άρθρο 'Μύθοι και αλήθειες στην εκμάθηση ξένων γλωσσών' της Ελένης Γαρυφαλάκη, όπως δημοσιεύτηκε στον διαδικτυακό χώρο www.xeneglosses.eu. 

-------------

Διαβάζοντας εδώ και πολλά χρόνια διάφορα άρθρα σχετικά με την εκμάθηση των ξένων γλωσσών από Έλληνες μαθητές, παρατηρώ την εξής “μόδα” που, δυστυχώς, μας έχει επιβάλλει το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα:

• Τα αγγλικά θεωρούνται απαραίτητη και εύκολη ξένη γλώσσα.
• Τα γαλλικά και τα γερμανικά θεωρούνται πολύ εκλεπτυσμένες ξένες γλώσσες, απαραίτητες να μάθει ένα παιδί για να θεωρείται πετυχημένος και έξυπνος.
• Η πολυγλωσσία θεωρείται ότι αποδεικνύει υψηλή νοημοσύνη και τα πτυχία είναι αποδεικτικό επαγγελματικής επιτυχίας και πλούτου.

Τι είναι μύθος και τι αλήθεια από τα παραπάνω;

Εκμάθηση της αγγλικής γλώσσας

Αλήθεια:

Τα αγγλικά είναι, όντως, η ξένη γλώσσα που μιλιέται περισσότερο στον κόσμο.
Είναι η γλώσσα που απαντάται πιο συχνά στην ξένη βιβλιογραφία, η γλώσσα στην οποία θα συνεννοηθούν συχνότερα δύο αλλόγλωσσοι άνθρωποι, η γλώσσα στην οποία είναι γραμμένες οι περισσότερες ιστοσελίδες.

Αυτό που δεν ξέρουν, βέβαια, πολλοί, είναι ότι η ισπανική γλώσσα υπολογίζεται ότι θα την ξεπεράσει σε ομιλητές μέσα στα επόμενα χρόνια, σύμφωνα με επιστήμονες και ερευνητές. Παρ’ όλ’ αυτά, βιβλία και ιστοσελίδες γραμμένα στα ισπανικά είναι ακόμα πολύ λίγα σε αναλογία με τα αντίστοιχα στα αγγλικά.

Ναι, λοιπόν, είναι αλήθεια ότι τα αγγλικά είναι μια γλώσσα χρήσιμη για ένα μαθητή, μια γλώσσα-διαβατήριο για διάφορα πράγματα που θα θελήσει να πετύχει σε επαγγελματικό, κυρίως, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο.

Μύθος:

Τα αγγλικά δεν είναι εύκολη γλώσσα, όπως διαφημίζεται. 

Το φωνητικό-φωνολογικό σύστημα της αγγλικής γλώσσας είναι τελείως αδιαφανές, δηλαδή άλλα ακούμε και άλλα γράφουμε, άλλα βλέπουμε και άλλα διαβάζουμε. Πόσο εύκολο νομίζετε ότι είναι για ένα Ελληνόπουλο να γράψει τις λέξεις “yacht”, “eight”, “beautiful” και ούτω καθεξής, όταν δεν κατανοεί καν το λόγο για τον οποίο γράφονται όπως γράφονται. Δεν είναι τυχαίο, μάλιστα, ότι οι αγγλόφωνοι μαθητές εμφανίζουν δυσλεξία σε ποσοστό πάνω από 10%, λόγω του περίπλοκου αυτού συστήματος της αγγλικής.

Επίσης, η αγγλική γραμματική περιλαμβάνει κάποιους κανόνες δυσνόητους για τους Έλληνες μαθητές, διότι διαφέρουν αρκετά από τους κανόνες της ελληνικής γραμματικής. Για ποιο λόγο να βάζουμε τα βοηθητικά ρήματα “do”, “does”, “did” κλπ. όταν στα ελληνικά το ίδιο πράγμα το λέμε πιο απλά; Αναφέρω μονάχα ένα απλό κεφάλαιο της γραμματικής, υπάρχουν και άλλα πολύ πιο δυσνόητα.

“Και τότε”, θα ρωτήσει κάποιος, “γιατί τα παιδιά μας μαθαίνουν αυτή σαν πρώτη γλώσσα;”.

Μα ακριβώς επειδή είναι η ξένη γλώσσα που μιλιέται περισσότερο και για κανέναν άλλο λόγο. Ούτε επειδή είναι πιο εύκολη, το αντίθετο μάλιστα, ούτε επειδή είναι πιο φιλική προς τα παιδιά. Ευτυχώς ή δυστυχώς, οι Η.Π.Α. και η Αγγλία έχουν επιβάλλει αυτή τη γλωσσική πολιτική στη χώρα μας και εμείς την ακολουθούμε, ειδικά τον τελευταίο χρόνο που τα αγγλικά διδάσκονται από την πρώτη δημοτικού, κατά τη γνώμη μου εγκληματικά, διότι τα παιδιά δεν έχουν ακόμα κατακτήσει τις τυπικές δομές (γραφή και ανάγνωση) της μητρικής τους γλώσσας, της ελληνικής.

Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο εδώ: 
xenesglosses.eu/2012/03/mythoi-kai-alitheies-stin-ekmathisi-xeno/#ixzz2HDpg1H8a